آلبر کامو
تاریخ جلسات: 5 مارس 2016 تا 11 ژوئن 2016
تعداد نشست ها: 13
رامین جهانبگلو در معرفی این فصل اینگونه می گوید: هر چند که بیش از ۵۵ سال از مرگ کامو می‌‌گذرد، او همچنان معاصر ماست. کامو با تاکید بر این نظر که "انسان‌ها می‌‌میرند و خوشبخت نیستند" از طریق نگرشی تراژیک به جهان حس همدردی و همدلی خود را با انسان‌ها بیان می‌‌کند. این تجربه شفقت و این اخلاق همدردی با مبارزه‌ای خستگی ناپذیر برای عدالت در آثار کامو همراه است.عدالت برای آنهایی که تحت سلطه قدرت به سکوتی اجباری دعوت شده اند. کامو از خوانندگان خود می‌‌خواهد که در رویا رویی با جهانی پوچ و بی معنا به عصیانی متافیزیکی روی بیآورند و با گفتن "نه" به ضرورت و الزام ناشکیبای تاریخ، با کمک هنر کرامت جهانشمول انسان را به او باز گردانند. شاید کمتر نویسنده‌ای در دوران مدرن تا این حد به خستگی روحی بشریت و راه عبور از آن از طریق همبستگی متافیزیکی پی برده است
“عصیان به زندگی معنا می دهد ”
فصل کامل صوتی